«غلامحسین اکبری» ، اظهار کرد: بر روی کاربرد پروبیوتیک‎ها با هدف حفاظت از محیط‌زیست تحقیق شده و مصرف این موجودات در تغذیه حیوانات آبزی افزایش یافته‎اند.

وی خاطرنشان کرد: پروبیوتیک‎ها میکروب‎های زنده‌ای هستند که به‎صورت افزودنی غذایی استفاده می‌شوند و موجب بهبود سلامتی انسان و حیوانات اهلی می‎شوند.

اکبری ادامه داد: میکروب‎های دستگاه گوارش ماهی و خرچنگ خوراکی به‌علت عبور جریان آب از لوله گوارش وابستگی ویژه‌ای به محیط خارجی دارند. بیشتر باکتری‎های موجود در روده ، به‎دلیل جریان مداوم باکتری‎هایی که از آب و غذا وارد آن شده جابجا می‎شوند.

این کارشناس آبزی‎پروری افزود: برخی محصولات تجاری معرفی شده به‌عنوان پروبیوتیک مکمل غذایی نیستند و بمنظور اهداف دیگری طراحی شده‌اند. بحث پروبیوتیک زمانی مطرح شد که مشخص شد میکروب‎های استفاده شده در لوله گوارش زنده می‌مانند.

وی تصریح کرد: از طرف دیگر جنبه‎های دیگری مثل کنترل بیولوژیکی از طریق بهبود کیفیت آب و درمان بیولوژیکی نیز جهت پروبیوتیک‎ها مطرح شد‌ه‌است. اگر چه اولین پروبیوتیک‎هائی که برروی آبزیان آزمایش شدند برای موجودات خشک‌زی طراحی شده بودند ولی بعضی تاثیرات در ماهی‎ها نیز به همان صورت مشاهده شد.

اکبری خاطرنشان کرد: به‎دلیل عدم اطمینان از زنده ماندن باکتری‎ها در محیط آبی ، بیشتر تلاش‎ها بر اساس جداسازی و انتخاب سویه‌های از پروبیوتیکی از محیط آبی بود. این میکروب‎ها شامل ویبریون‎ها ، پزودوموناس‎ها ، باکتری‎های اسید لاکتیک ، باسیل‎ها و مخمرها هستند.

این محقق یادآور شد: البته سه ویژگی در خصوص میکروب‎هائی که به عنوان پروبیوتیک انتخاب می‌شوند باید در نظر گرفته شود که شامل حالت آنتاگونیستی در مقابل باکتری‎های بیماری‎زا ، خاصیت تشکیل کلونی و امکان افزایش مقاومت میزبان در برابر پاتوژن است.

وی تصریح کرد: علاوه‌بر این‎ها باید با باکتری‎های بیماری‎زا برای کسب غذا ، هم‌چنین امکان اتصال به دیواره روده رقابت کنند و توانائی تحریک سیستم ایمنی بدن را داشته باشند.