الزامات تغییر سبک زندگی در دهه ‌های اخیر، موجب شده بسیاری از عادت‌های نسل ‌های پیشین، در نسل حاضر وجود نداشته باشد. برای مثال پیشینیان از جهات مختلف، غذای با پایۀ مرغ را مطلوب نمی‌دانستند، و بیشتر به گوشت دام، خصوصاً گوسفند، یا حداکثر گوسالۀ جوان، و در بسیاری مناطق شتر گرایش داشتند. اکنون طی یک روند بطئی و تدریجی از دهۀ 1330 تاکنون گوشت شتر بسیار محدود شده، مصرف گوشت گوسفند و بز به حداقل رسیده و گوشت گاو پرورشی و بخصوص مرغ جایگزین آن شده است.

به گفتۀ علی ‌صفر ماکنعلی، رئیس سازمان دامپزشکی کشور، در سال گذشته (1398)، 2.7میلیون تن گوشت مرغ در کشور تولید شده است. اگر جمعیت فعلی کشور را کمی کمتر از 84میلیون نفر بدانیم، مصرف سرانۀ گوشت مرغ در کشور ما کمی بیش از 32 کیلوگرم به‌ازای هر نفر به ‌دست می‌آید.

واکاوی موضوع در گذشته ‌های دور خیلی راهگشا نیست و مسئله‌ای را حل نمی‌کند، اما بررسی داده‌ های رسمی نشان می ‌دهد طی سه دهۀ گذشته در ذائقۀ مردم کشور ما، مرغ جایگزینِ گوشت قرمز و مرغوب شده است. این تغییر عادت در پروتئین مصرفی موجب شده اکنون بنابر آمارهای رسمی سرانۀ مصرف مرغ در ایران دو برابر سرانۀ جهانی باشد، که بسیار قابل تأمل است.

با توجه به نهی دین اسلام از مصرف افراطی مرغ ماکیان، و احتمال بروز عوارض و بیماری‌های گوناگون از جمله در اثر مصرف آنتی‌ بیوتیک و تریاک در پرورش مرغ‌های درشت فعلی که مسئولان امر نیز به آن اذعان کرده‌اند به نظر می‌رسد خانواده‌ های ایرانی با روش‌ های گوناگون، مانند جایگزینی گوشت قرمز یا گوشت سایر پرندگان یا جایگزینی پروتئین ‌های گیاهی و حتی کاهش مصرف گوشت در سبد خانوار، یا لااقل استفاده از مرغ‌های کوچک زیر 1800گرم، باید جلوی افراط در عادت قهری پیش آمده را بگیرند، تا خانوادۀ آنها از عوارض گوناگون این حوزه در امان بماند.