زعفران یکی از محصولات کشاورزی است که به دلیل ظرفیت صادراتی آن یک مزیت و قابلیت برای کشور محسوب می‌شود.

در این میان به دلیل کمبود آب و امکان کشت این محصول در نقاط مختلف کشور می‌توان سطح زیر کشت این محصول را تا اندازه نیاز افزایش داد و با یافتن بازار‌های هدف صادراتی افزایش درآمد ارزی را در دستور کار قرار داد.

در سال‌های اخیر کشت این محصول گرانبها در بسیاری از شهر‌های کشور رونق گرفته است، اما افزایش تولید باید با یافتن بازار‌های هدف صادراتی همراه شود تا بتوان این محصول را با قیمت مناسب در اختیار مصرف کننده قرار داد.

در همین راستا با علی حسینی عضو شورای ملی زعفران به گفت‌ وگو پرداختیم تا از آخرین وضعیت کشت و وضعیت صادراتی زعفران در سالی که گذشت با خبر شویم.

وی در خصوص سطح زیر کشت محصول زعفران در کشور گفت: در حال حاضر بالغ بر ۱۲۰ هزار هکتار سطح زیرکشت این محصول عمدتا در دو استان خراسان رضوی و جنوبی وجود دارد و حدود ۳۰ استان دیگر هم در حال حاضر به کشت این محصول مشغول هستند.

عضو شورای ملی زعفران در ادامه به میزان تولید زعفران در کشور اشاره کرد و افزود: در حال حاضر تولید زعفران در برخی استان‌ها از چند تن فراتر می‌ رود که به طوریکه این محصول می‌تواند در کشور جایگاه ویژه‌ای داشته باشد و باید سیاست گذاری‌های تولید و صادرات را همزمان اجرا کنیم که براساس آن کشورمان پرچمدار تولید زعفران در جهان خواهد بود.

حسینی با تاکید بر لزوم توجه به تولید و کشت زعفران عنوان کرد: اگر به تولید و کشت این محصول توجه نشود قطعا نمی‌توان برای مدت زمان طولانی بزرگترین تولید کننده زعفران در جهان باقی ماند به این دلیل که کشور‌های همسایه در حال حاضر به دنبال کشت این محصول هستند و به خاطر حمایت‌های مختلف به سرعت تولید این محصول را در کشورشان افزایش می‌دهند.

وی افزود: در کشور‌های همسایه تولید و کشت محصول زعفران با حمایت دولت انجام می‌شود، اما در ایران آن طور که باید از تولید کننده حمایت نمی‌شود.

عضو شورای ملی زعفران با بیان اینکه آموزش در بحث کشاورزی عقب است، عنوان کرد: در حال حاضر آموزش دربخش کشاورزی در کشور‌های مختلف جهان حرف اول را می‌زند و این مورد در تولید زعفران کشورمان بسیار تأثیرگذار است.

حسینی در ادامه با بیان اینکه می‌توان با آموزش تولید زعفران در هکتار را افزایش داد، خاطر نشان کرد: در حال حاضر در هر هکتار حدود ۴ کیلوگرم زعفران کشت می‌شود که با بالا بردن بهره وری باید حداقل به ده کیلوگرم در هر هکتار ارتقا پیدا کند، اما بیش از ده سال است که مسئولان در زمینه بهره وری تولید زعفران سخن می‌گویند که تنها صحبت کردن در این زمینه نمی‌تواند مفید واقع شود.

وی افزود: تا زمانی که کارشناسان و مسئولان برای انجام کار میدانی دست به کار نشوند در زمینه تولید بهبودی حاصل نخواهد شد و در بحث کشاورزی مسئولان باید به سراغ کشاورزان بروند و دربحث آموزش گام مثبتی برداشته شود.

عضو شورای ملی زعفران در زمینه ارائه طرح‌های مختلف در زمینه تولید زعفران گفت: ما به عنوان یک تشکل، طرح بهبود کیفیت و شناسنامه‌دار کردن زعفران را در سال ۱۳۹۰ آغاز کردیم و به مدت چهارسال این طرح به صورت پایلوت در ۱۰۰ روستای استان خراسان رضوی و جنوبی واخیراً در استان‌های کرمانشاه و فارس اجرا شده است.

حسینی با بیان اینکه برای تغییر در تولید زعفران نیاز به یک سند ماموریت برای برون رفت از این شرایط است گفت: با اجرای طرح بهبود کیفیت و شناسنامه دار کردن زعفران ثابت کردیم که می‌ توانیم کیفیت را چند برابر افزایش دهیم و با شناسنامه دار کردن زعفران امکان اولید زعفران سالم و با کیفیت مهیا شد و از طرفی رقابت بین کشاورزان برای ارتقا کیفیت افزایش یافت و ارزش افزوده چشمگیری برای کشور ایجاد شد.

وی افزود: طرح بهبود کیفیت زعفران تا جایی که امکان داشت از سوی بخش خصوصی پیگیری شد، اما به دلیل نبود بودجه متوقف شد.

عضو شورای ملی زعفران گفت: این طرح باعث شد روش‌های صحیح فرآوری و خشکاندن زعفران به کشاورزان آموزش داده شد.