خبری از کاهش قیمت گوشت قرمز نیست/کوچ تدریجی گوشت قرمز از سفره خانوار
قیمت هر کیلوگرم گوشت قرمز همچنان در مرز ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان در نوسان است و نتیجه آن شده که قشر متوسط به پایین جامعه این کالای اساسی را از سفره خود حذف یا جایگزین کند.
نوسان قیمت گوشت قرمز از ابتدای امسال همواره یکی از موضوعهای مطرح در تأمین کالای اساسی مردم و در صدر اخبار رسانهها قرار داشته است.
طی چند سال گذشته با رشد جمعیت کشور و ثابت ماندن حجم تولیدات دام سبک و کمبود مراتع برای چرای دام، نیاز به واردات این محصول دو چندان شده است.
طبق گزارشهای خبرنگار فارس از سطح پایتخت قیمت هر کیلوگرم گوشت شقه گرم گوسفندی بین 41 تا 43 هزار تومان است. البته این رقم برای قطعه بندیهای خاص از جمله گرد ران بین 48 تا 50 هزار تومان است. قیمت گوشت بستهبندی هم به مراتب بالاتر است و تا رقم کیلویی 57 هزار تومان هم میرسد.
شرکت پشتیبانی امور دام هم برای تنظیم بازار از سال گذشته اقدام به واردات گوشت گوسفندی تازه از کشورهای آسیای میانه، پاکستان و اخیراً استرالیا نموده است.
هماکنون هر کیلوگرم گوشت وارداتی استرالیا برای تنظیم بازار در فروشگاههای زنجیرهای همچون شهروند و میادین ترهبار بین 32 تا 34 هزار تومان به فروش میرسد.
علیاصغر ملکی رئیس اتحادیه گوشت گوسفندی در مورد وضعیت بازار گوشت قرمز میگوید: با توجه به گرم شدن هوا و قرار گرفتن در روزهای پایانی ماه که قدرت خرید قشر کارمند کاهش مییابد، بازار راکد است، ولی در کنار آن عرضه دام داخلی هم به طور کلی کم شده است.
وی اضافه میکند: داشتهها یمان کفاف نیاز داخل را نمیدهد و مسئولان در صدد هستند تا کسری موجود را از طریق واردات تأمین کنند.
ملکی به جلسهای که در استانداری تهران برای تنظیم بازار گوشت برگزار شده اشاره کرد و خاطرنشان میکند: با هماهنگی سازمان دامپزشکی و بخش بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی قرار است تا از کشورهایی همچون استرالیا، رومانی و نیوزیلند که کیفیت گوشت آن برای مردم امتحان خود را پس داده و با ذائقه ایرانی همخوانی دارد، گوشت گرم گوسفندی وارد شود.
ملکی این را هم گفت که مردم چندان از گوشتهای وارداتی آسیایی میانه استقبال نکردند.
در عین حال منصور پوریان رئیس شورای تأمین دام زنده هم میگوید: یکی از مشکلاتی که در واردات گوشت گرم گوسفندی وجود دارد، آن است که از مجموعه یک هزار لاشهای که روزانه توزیع میشود، شاید 500 لاشه به فروش برسد و وقتی گوشت بیش از یکی دو روز بماند، سازمان دامپزشکی طبق پروتکلهای بهداشتی اجازه منجمد کردن این گوشتها را نمیدهد و باید آن را معدوم کرد.
وی ادامه میدهد: پیشنهاد ما این است که اجازه دهند تا دام به صورت زنده وارد و کشتار شود. در این صورت میتواند بره نر وارداتی را با قیمت کیلویی 13 هزار تومان درب کشتارگاه تحویل داد که در این صورت قدرت نگهداری محصول هم بیشتر میشود و قطعاً با کاهش قیمت هم روبهرو خواهیم بود.
خبرنگار فارس گفت که این نگرانی وجود دارد که در صورت ورود دام زنده بیماریهای دامی به داخل کشور وارد شود که پوریان پاسخ داد تمام دامهای منطقه آسیایی میانه که در نقاط مرزی کشتار و وارد کشور میشوند، سالم بوده و عاری از هرگونه بیماری میباشند؛ چراکه کلاً این منطقه دارای سلامت دام است.
وی پیشنهاد داد تا به جای آنکه صادرات دام را برای تنظیم بازار داخل ممنوع کنیم، اجازه دهیم تا از یک طرف گوشت قرمز گوسفندی و دام وارد شده و از طرف دیگر دام را صادر کنیم که با این کار گردش اقتصادی هم محقق خواهد شد.
مصرفکنندگان چه میگویند؟
ر ـ محمدی که سرپرست خانوادهای 4 نفره است به خبرنگار فارس میگوید: از وقتی قیمت گوشت قرمز افزایش یافته، تا حد امکان سعی کردهایم مصرف پروتئین خود را به سمت گوشت سفید مثل مرغ و ماهی سوق دهیم و در نهایت ماهانه یک کیلوگرم گوشت قرمز و بستهبندی برای تهیه برخی غذاها خریداری میکنیم که در نهایت 50 هزار تومان برای ما هزینه دارد.
وی به این نکته اشاره کرد که پیش از افزایش قیمت گوشت گوسفندی ماهانه 3 تا 4 کیلوگرم گوشت گوسفندی را در قالب یک شقه گوسفندی از قصابی خریداری میکردیم که نهایتاً 100 هزار تومان برایمان هزینه داشت، اما وقتی مسئولان به فکر سفره خانوار نیستند، خودمان باید چارهای برای آن بیندیشیم.
واقعیت ماجرا صرف نظر از افزایش قیمت گوشت، سلامت جامعه است، طی چند سال گذشته با حذف یارانه لبنیات مصرف سرانه لبنیات که در رشد استخوانها و قد کودکان و پیشگیری از پوکی استخوان در میانسالی بسیار موثر است، به نصف رسیده و حالا کاهش مصرف گوشت قرمز به عنوان یکی از منابع تأمین آهن و تقویت حافظه در افراد جامعه روبه کاهش است که در نهایت طی 10 سال آینده سبب افزایش بار بیماریها و تحمیل هزینه درمان میشود.
اگرچه خبرنگار فارس مکرراً با بخش معاونت بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی و شرکت پشتیبانی امور دام برای دریافت آخرین اخبار تماس گرفت، اما متأسفانه ظاهراً آقایان مدیر تمایل چندانی به ارائه اطلاعات و انتشار آن در رسانهها ندارند.