ترکیبات مهندسی شده در زمینه نانو تکنولوژی می‌توانند در مواد اولیه مخصوصا برای افزایش حلالیت و فراهمی زیستی (ورود نانو مواد به جریان خون) و همچنین در بسته بندی مواد غذایی با سطوح ضد میکروبی و سنسورهایی که تغییر رنگ را در زمان فاسد شدن مواد غذایی آغاز می‌کنند، سودمند باشند.

در بخش غذا، مطالب درباره فناوری نانو در نشریات 40 درصد افزایش یافته و ثبت اختراعات در زمینه فناوری نانو 90 درصد در دو دهه گذشته افزایش یافته است.

در حال حاضر بیش از 1000 شرکت بر تحقیق و توسعه محصولات مبتنی بر فناوری نانو تمرکز دارند. برنامه‌های کاربردی آینده می‌توانند شامل ذخیره و نگهداری آنزیم‌ های مفید(که این کار برای بهبود کارایی و استفاده مجدد از آنها می‌شود) و استفاده از ساختارهای نانومواد برای ایجاد انواع جدید مواد غذایی باشند.

فناوری نانو به کنترل ترکیبات در مقیاس مولکولی اشاره داشته که در نانومتر یا میکرومتر اندازه‌گیری می‌شود. در صنایع غذایی، این فناوری تولید کنندگان را ترغیب کرده زیرا مزایای بالقوه استفاده از آن مانند تولید طعم‌ ها یا رنگ‌ های قوی، بهبود فراهمی زیستی مواد مغذی و تشخیص باکتری‌ها در بسته‌ بندی اثبات شده است.

با این حال، شور و شوق اولیه محققان و توسعه‌ دهندگان محصولات با مقاومت مصرف‌ کنندگان که در مورد ایمنی این فناوری نگران بودند مواجه شده است.

از آن به بعد، "سازمان غذا و دارو آمریکا" (FDA) دستورالعمل‌ هایی در زمینه استفاده از فناوری نانو در مواد غذایی عرضه کرده است، اما صنعت در مورد چگونگی معرفی نوآوری‌های مبتنی بر فناوری نانو به مصرف‌ کنندگان، احتیاط کرده است.

استفاده از ترکیبات نانو ساختار در مواد غذایی موضوع جدیدی نیست. این ترکیبات به طور طبیعی و به صورت نانو ذرات کازئین که مسئول ثبات چربی هستند در شیر وجود دارند.

در همین حال، بیش از 1600 محصول مصرفی شامل ذرات نانومقیاس مهندسی شده که توسط پروژه‌های نانو تکنولوژی نوظهور انجام می‌شوند.

این ذرات در حال حاضر به طور گسترده ای در بخش بسته بندی مواد غذایی برای کمک به کیفیت غذا و ایمنی غذا استفاده می‌شوند. همچنین سنسورهای مبتنی بر نانو تکنولوژی می‌توانند حضور اکسیژن یا باکتری‌ها مانند لیستریا را تشخیص داده و اندازه گیری کنند.

در بخش مواد اولیه، فناوری نانو هنوز به طور گسترده ای در مکمل‌ ها استفاده می‌شود. با این حال، بسته بندی نانویی نانو کپسولاسیون nanoencapsulation)) می‌تواند برای محافظت از ترکیبات حساس مانند ویتامین‌ ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب اشباع نشده مورد استفاده قرار گیرد.

بنابراین با استفاده از این روش، مواد تنها در زمان رسیدن به روده آزاد می‌شوند. این کار همچنین نحوه رسیدن مواد مختلف به بدن و جذب آن را بهبود بخشیده و تاثیری بر طعم و ظاهر محصول نیز ندارد.

اطلاع رسانی در زمینه مزایای فناوری نانو در مواد غذایی هنوز یکی از بزرگترین چالش‌ های صنعت بوده و بعضی می‌ گویند که میزان توسعه در این بخش پایین است.

با این حال، با استفاده از برنامه‌ های متنوع که همه چیز را از ایمنی غذا تا تغذیه بهتر، کاهش زباله‌ های مواد غذایی و بسته بندی زیست تخریب پذیر بهبود می‌بخشد ، مصرف‌ کنندگان به صورت اجتناب ناپذیر در سال‌های آتی بیشتر ترکیبات نانومواد را در محصولات مصرفی خود خواهند داشت.