در هجدهمین نشست کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران که مدیران برندهای مطرح آبمیوه ایران حضور داشتند، بحث اصلی پیرامون کمبود مواد اولیه تولیدی واحدهای صنعتی این بخش بود چرا که به گفته صاحبان کارخانه‌های تولید آبمیوه، در حال حاضر در کشور واحد تولیدی که پالپ و پرک را تولید کند یا وجود ندارد یا آنکه میزان تولید به قدری محدود است که پاسخگوی واحدهای صنایع تبدیلی نیست.

از طرف دیگر، مدیران کارخانه‌ های تولید آبمیوه با پالپ و پرک در این نشست تصریح کردند که بافت و نوع محصولات پرتقال و نارنگی بومی ایران به گونه‌ای است که نمی‌توان از آن برای تولید پالپ و پرک استفاده کرد.

در همین رابطه، سهراب وفامهر از شرکت ساسان مشهد، جدی‌ترین مشکل در این باره را واریته‌ های میوه نارنگی تولیدی در ایران عنوان کرد. به گفته وی، در ایران تنها یک واحد تولیدی پرک نارنگی مشغول به فعالیت است در حالی که کیفیت محصول این واحد تولیدی به دلیل نوع واریته نارنگی بومی کشور برای استفاده در صنایع تولید آبمیوه کشور مناسب نیست.

وی همچنین تصریح کرد که قیمت تولیدات داخلی این بخش به مراتب گران‌تر از نمونه‌ های وارداتی است. به گفته وفامهر، در حالی حداقل میزان واردات پرک نارنگی به کشور 10 هزار تن در سال است که ظرفیت تولیدی تنها شرکت ایرانی تولید کننده این محصول بسیار کمتر از این مقدار است. او در عین حال خاطرنشان کرد که هیچ واحد تولیدی پالپ و گوشت پرتقال در کشور برای تامین نیاز مواد اولیه صنایع تبدیلی وجود ندارد.

با این حال، مدیران پژوهشکده مرکبات و میوه‌های نیمه‌ گرمسیری که در این نشست حاضر بودند، با بیان اینکه بسیاری از ارقام پرتقال و مرکبات در ایران تولید می شود، اذعان کردند که تفاوت قیمت محصول داخلی پرک و پالپ با محصولات وارداتی دلیل اصلی ناکامی تولیدکنندگان این بخش است.

مرتضی گل‌محمدی با اشاره به اینکه تولید سالانه مرکبات در کشور در حدود 4.5 میلیون تن است، افزود: برخی از تولیدات آبمیوه در داخل کشور، از رنگ و قند استفاده می‌شود.



آبمیوه‌ های داخلی قابل رقابت در بازارهای صادراتی است

در واکنش به این سخنان، رییس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران آن را رد کرد و گفت: در حال حاضر کارخانه‌های صاحب برند در ایران محصولاتی تولید می‌کنند که قابل رقابت در بازارهای صادراتی است و اینکه این کارخانه‌ها در تولیدات خود از رنگ و مواد افزودنی غیرمجاز استفاده کنند، ادعای واهی است. کاوه زرگران در قسمت دیگری از سخنان خود افزود: با وجودی که قطعات میوه تنها 5 درصد از محصولات آبمیوه تولیدی صنایع را تشکیل می‌دهند، به صورت مکملی با کنستانتره‌های تولید داخل مورد استفاده قرار می‌گیرند، از این‌رو در صورتی که قطعات میوه موردنیاز صنایع تامین نشوند، تقاضای صنایع برای کنستانتره تولید داخل نیز کاهش خواهد یافت.

زرگران همچنین بر لزوم ارتقای تکنولوژی و تجهیزات واحدهای تولیدی آبمیوه و کنستانتره در کشور تاکید کرد و گفت: اعطای تسهیلات ارزان‌قیمت برای ارتقای تکنولوژی این صنعت باید مورد توجه قرار گیرد.

در همین ارتباط، ولی‌اله داودآبادی دبیر انجمن کنسانتره و آبمیوه ایران نیز با بیان اینکه کارخانه‌های تولیدی این بخش علاقه‌ای به واردات و تقبل هزینه‌های بالای آن ندارند، گفت: دغدغه اصلی واحدهای تولیدی آبمیوه در کشور، تولید باکیفیت است. در حال حاضر ارقام متنوعی از مرکبات در داخل ایران تولید می‌شود، با این حال پرتقال تامسون تولیدی باغات کشور، برای تولید آبمیوه با پالپ مناسب نیست.

وی همچنین بر تامین نقدینگی مورد نیاز واحدها و کارخانه‌ های تولیدی این بخش به شرط اعمال سود مناسب، تاکید کرد.



دورریز 40 درصدی مرکبات داخلی

محمدرضا شعبانی، مدیرعامل اتحادیه باغداران مازندران، نیز در این نشست طی سخنانی با بیان اینکه 40 درصد مرکبات تولیدی کشور دورریز می‌شود، گفت: متاسفانه باغداران مرکبات نمی‌دانند که نیازهای واحدهای تولیدی آبمیوه و کنسانتره چیست.

وی افزود: صنایع تبدیلی کشور می‌توانند نیازهای خود را با باغداران در میان بگذارند و مطمئن باشند که مواد اولیه آنان به شرط قیمت خرید مناسب قابل تامین است. هم‌چنین صنایع تبدیلی بخش آبمیوه و کنسانتره باید تکنولوژی واحدهای خود را ارتقا دهند.

پس از طرح این مسائل، محمدعلی طهماسبی معاون وزیر جهاد کشاورزی در امور باغبانی در سخنانی خاطرنشان کرد که واحدهای تولیدی آبمیوه درخواست‌های خود در خصوص تخصیص ارز برای بازسازی و نوسازی صنایع و نیز تامین گردش نقدینگی واحدهای خود را به وزارت جهاد کشاورزی اعلام کنند تا مورد رسیدگی قرار گیرد.

همچنین اسفندیاری مدیرکل صنایع تبدیلی وزارت جهاد کشاورزی در این نشست تاکید کرد که برای بخش‌هایی در صنعت آبمیوه کشور که تولید داخل وجود ندارد، ثبت سفارش واردات مواد اولیه مورد نیاز این واحدها انجام می‌گیرد.