علی حسینی با بیان اینکه حفظ پیاز زعفران حفظ یکی از مهمترین ذخایر ژنتیکی کشور است، اظهار کرد: صادرات پیاز زعفران چوب حراج به یک میراث بدونه جایگزین است.

وی ادامه داد: با توجه به اهمیت و جایگاه این محصول در صادرات غیر نفتی، شورای ملی زعفران به شدت با آزادسازی صادرات آن مخالف است.

حسینی در پاسخ به این پرسش که ممنوعیت صادرات از خروج این کالای با ارزش از کشور جلوگیری نکرده و اکنون شاهد قاچاق آن به کشورهای همسایه‌ هستیم، گفت: قاچاق یک کالا بهانه خوبی برای صدور مجوز صادرات نیست چراکه خروج کالا از مبادی غیر رسمی حجم کمتری نسبت به خروج کالا از مبادی رسمی دارد.

وی تاکید کرد: موافقت صادرات خودزنی در شرایطی است که ما دست بالا را در این محصول در بازار جهانی داریم.

حسینی پیشنهاد داد که به جای صادرات پیاز زعفران تجاری مانند بسیاری از کشورها پیاز زعفران تزئینی (گلدانی) یا تحقیقی را صادر کنیم.

به گفته وی، در حال حاضر برخی کشورها مانند استرالیا هر بسته 10‌ تایی پیاز زعفران تزئینی ( گلدانی) را با قیمت 10 یورو صادر می‌کنند که مشتریان بسیاری نیز دارد.

حسینی تاکید کرد که صادرات پیاز زعفران تزئینی ( گلدانی) یا برای تحقیقانت نیز باید با نظارت مستقیم وزارت جهاد کشاورزی انجام گیرد.

این عضو شورای ملی زعفران در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی براینکه صدور پیاز زعفران برای تحقیقات تهدید برای ذخایر ژنتیکی ما محسوب نمی‌شود، گفت: برای هر هکتار کشت زعفران نیاز به 7 تن پیاز زعفران بارور است، سال‌ها طول می‌کشد تا این امکان از طریق تحقیقات فراهم شود.

حسینی در پایان تاکید کرد: پیاز زعفران سرمایه ملی برای نسل‌ های آینده کشور است و نباید اجازه دهیم این سرمایه بی‌ نظیر به راحتی از دست ما برود.