کاوه زرگران عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران، بیان کرد: رصد صنعت و بازار نشان می دهد کشور به نزدیک به 9 میلیون گندم خبازی و بیش از 3 میلیون تن گندم صنف و صنعت نیاز دارد. این میزان تنها مصرف داخل را شامل می شود و می توان به آن میزان صادرات گندم ایرانی را هم اضافه کرد.

باتوجه به هشت میلیون تن گندمی که بازرگانی دولتی از کشاورزان ایرانی خریداری کرده، می توان پیش بینی کرد که کشور نه تنها برای جبران ذخایر استراتژیک بلکه برای پاسخ به تقاضای داخل هم به واردات بیش از سه میلیون تن گندم نیاز دارد.

نکته مهم در این بین، عدم انحصار واردات گندم از سوی دولت است. دولت نباید اجازه دهد واردات گندم تنها در اختیار یک شرکت دولتی قرار بگیرد. بهتر است دولت اجازه دهد مثل روال گذشته گندم با کیفیت معمول و با قیمت مناسب توسط بخش خصوصی هم وارد شود. کارخانجات آرد سازی هم باید نیاز خود را اعلام کرده و گندم بخرند. پیامد نخست واردات گندم توسط بخش خصوصی توسعه صادرات آرد ایرانی است.

عراق یکی از بزرگترین واردکنندگان آرد در جهان است. این کشور به عنوان بزرگترین بازار صادراتی آرد دنیا شناخته می شود و در عمل، عراق و افغانستان مقام های اول و دوم را در واردات آرد جهان به خود اختصاص می دهند. متاسفانه بخش عمده ای از بازار عراق در اختیار ترکیه قرار دارد.

سهم ترکیه از بازار آرد عراق بیش از 90 درصد است. ترکیه برای توسعه صادرات آرد خود به عراق از گندم روسیه استفاده می کند، آن را در خاک خود آسیاب کرده و به همسایه جنوبی اش صادر می کند. ایران هم شرایط ژئوپولیتیکی مشابه ایران دارد اما ایران در افزایش سهم خود در بازار عراق ناکام است، به سیاست گذاری های اشتباه در کشور باز می گردد. ظرفیت آردسازی در ایران بالاست و عراق هم بازار خوبی برای آرد ایرانی است. این فرصت را نباید نادیده گرفت.