به گزارش سلامت نیوز ،آن ساندویچ‌های خاطره‌انگیز تخم ‌مرغ و گوجه، کالباس سیردار و خیارشور یا کره و مربا که با نان بولکی درست می‌شد را حتما به یاد دارید. این نان را هنوز هم برخی کارگاه‌ها می‌پزند و در سوپرمارکت ‌ها عرضه می‌کنند. نان کوچکی که اغلب رنگ تیره و لکه‌ های سیاه و قهوه‌ای پراکنده‌ای بر سطح آن نمایان است و تقریبا طعم ترش و بوی مطبوعی دارد.

نان بولکی برخلاف نامش که به نان سفید معروف بود، اما با آرد گندم سبوس ‌دار تهیه می‌شد. برخلاف باور عامه که اعتقاد داشتند این نان را با جوش ‌شیرین درست می‌کردند اما از خمیر‌ترش تهیه می‌کردند و ارزش غذایی خوبی داشت. نان بولکی در مقایسه با نان‌های باگت فرانسوی امروزی حجم و تردی کمتری دارد. اما نان باگت را با آرد بدون سبوس، مخمر، برخی بهبود دهنده‌ ها، آب، نمک، کمی شکر و گاهی روغن برای لطافت خمیر تهیه می‌کنند.

این نان برخلاف نان بولکی به دلیل تفاوت در نوع مخمر، بوی معطر و طعم خاصی ندارد اما تردتر و حجیم تر است.در این‌که خمیر نان بولکی و باگت به ‌خوبی تخمیر می‌شود، بحثی نیست. اما چون نان باگت را با آرد بدون سبوس تهیه می‌کنند، بهتر است انواعی را که با آرد سبوس‌دار، چاودار و جو تهیه شده استفاده کنید. البته لازم است بدانید برخی کارگاه‌ های غیرمتعهد اقدام به تهیه نان باگت با جوش ‌شیرین می‌کنند که تا حدودی قابل تشخیص است.

اگر باگت در ابتدا رنگ و ظاهر مناسبی داشت، اما پس از سرد شدن رنگ آن تیره و مات شد یا در بافت داخل آن لکه‌ها یا رگه‌های زردرنگ پخش‌ نشده‌ای مشاهده شد، احتمالا با جوش ‌شیرین تهیه شده‌ است؛ ضمن این‌ که هرچه ماندگاری نان باگت بیشتر باشد، نشانه استفاده از مخمر در آن است. نان‌ ها اگر به‌ خوبی سرد نشود و رطوبتی در آنها باقی بماند در دمای محیط، شروع به کپک ‌زدن خواهد کرد و بیش از دو سه روز قابلیت نگهداری ندارد. چه بسا کپک از همان روز اول در نان در حال رشد و تکثیر است که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست.

به باور برخی از مصرف ‌کنندگان ، بافت داخل نان ‌های باگت، خمیری، نپخته، چاق‌ کننده و دیرهضم است. اما باید بدانید بافت داخل این نان‌ها کاملا پخته ‌شده و قابلیت هضم دارد و اگر این بافت چاق ‌کننده باشد، پوسته خشک و ترد رویی این نان‌ها هم کالری‌ زا خواهد بود و بهتر است به جای تخلیه بافت داخل نان باگت، برای کاهش کالری‌زایی از میزان کمتر این نان استفاده کنید.