دکتر معصومه مهربان عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و فناوری مواد غذایی جهاددانشگاهی خراسان رضوی اظهارکرد: بیماری‌های عفونی، یکی از چالش‌های بزرگ علم پزشکی در قرن بیست و یکم است و به طبع آن، تولید آنتی بیوتیک‌های جدید روز به روز افزایش می‌یابد.


وی اذعان کرد: گسترش روز افزون مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک‌ها، درمان بیماری‌های عفونی را مشکل و پرهزینه کرده است، از طرف دیگر نیاز مصرف کننده به محصولات متنوع و معطر، محققین را به سمت جایگزین‌های گیاهی سوق داده است تا با تولید محصولات معطر و متنوعی که ضمن دارا بودن اثرات ضد باکتریایی، فاقد عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای شیمیایی باشند.


مقام مسئول افزود: خانواده نعناعیان (Lamiaceae)  یکی از بزرگترین خانواده‌های گیاهی است، نعنا (piperita Mentha) که گیاهی علفی است در اکثر نواحی معتدله دنیا کشت می‌شود و همچنین در بیش تر نقاط ایران نیز انتشار دارد.


دکتر مهربان گفت: در طب سنتی از آن به عنوان مقوی معده، بادشکن، ضد درد، ضد تشنج، آرام کننده اعصاب و در محصولات لبنی به طور گسترده‌ای به عنوان طعم دهنده استفاده می‌شود.


عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و فناوری مواد غذایی جهاددانشگاهی خراسان رضوی ادامه داد:  آویشن نیز که ساختار بوته‌ای دارد از تیره نعناعیان است، سرشاخه‌های آن حاوی اسانس، تانن‌ها، مواد اصلی تلخ و ضدعفونی کننده‌های گیاهی می‌باشد و از آن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده متنوعی می‌شود.


به گفته دکتر مهربان، اسانس آویشن دارای خواصی نظیر ضد اسپاسم، بادشکن، ضد قارچ، ضدعفونی کننده، ضد کرم، ضد رماتیسم و خلط آور می‌باشد. همچنین آویشن در انواع غذاها استفاده می‌شود و به عنوان ترکیبات معطر در اکثر فرآورده های غذایی مهم نظیر نوشیدنی­ها و دسرهای لبنی استفاده می شود.


وی بیان کرد: کاکوتی کوهی هم که از تیره نعناعیان می‌باشد در بسیاری از مناطق ایران به عنوان چاشنی به همراه ماست و سایر فرآورده‌های لبنی استفاده می‌شود. گیاه کاکوتی به فراوانی در مناطق کوهستانی شمال غرب ایران و البرز مرکزی می‌روید و به عنوان معطر کننده در مواد غذایی و ادویه جات استفاده می‌شود.


 عضو هیات علمی پژوهشکده علوم و فناوری مواد غذایی جهاددانشگاهی خراسان رضوی در پایان تاکید کرد: استفاده از گیاهان خانواده نعناعیان می­تواند در افزایش عمر ماندگاری و کنترل فساد فرآورده­ های لبنی (ماست، دوغ، پنیر و کشک) سودمند بوده و گامی موثر در جهت کاهش استفاده از نگهدارنده‌های سنتزی و توسعه کاربردای طبیعی باشد.