با وجود اینکه طبق مقررات وضع شده در صنایع غذایی، استفاده از مواد نگهدارنده در شیر و فراورده‌های آن ممنوع است، اما برخی هنوز فکر می‌کنند پاکت شیری که می‌توان آن را به‌ مدت طولانی نگهداری کرد، مملو از موادی برای این منظور است.

کارشناس صنعت شیر امروز در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا با اعلام این خبر گفت: با وجود اینکه می‌توان از مواد نگهدارنده در خوراکی‌هایی مانند سوسیس و کالباس یا نوشابه استفاده کرد، اما به‌کارگیری این مواد در کارخانه‌های لبنی و برای تمامی اقلام ممنوع است.

حسین چمنی با طرح این موضوع افزود: این تفاوت در قوانین مربوط به مواد نگهدارنده، به میزان مصرف مردم مربوط می‌شود. به‌عنوان مثال، مصرف ماده‌ای مانند نوشابه زیاد نیست و حتی در رسانه‌ها درباره آن تبلیغ منفی می‌کنند، این در حالی است که هر فردی در روز باید دو تا سه لیوان شیر و دیگر اقلام لبنی را مصرف کند.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا برخی شیرهای پاکتی، قابلیت نگهداری تا شش ماه نیز دارند، خاطرنشان کرد: این موضوع به فرایندهای حرارتی با دستگاه‌های تخصصی مربوط می‌شود.

به گفته چمنی، دو فرایند در افزایش مدت ماندگاری شیر تأثیرگذار است؛ یکی مراحل حرارتی و دیگری شکل و نوع بسته‌ بندی که شش لایه دارد. در پاستوریزاسیون، شیر را به‌مدت ۱۵ ثانیه در دمای ۷۵ درجه گرما می‌دهند که تمام میکروب‌های بیماری‌زا مانند تب‌مالت و ۹۰ درصد میکروب‌های غیربیماری‌زای آن از بین می‌رود.

وی معتقد است: ۱۰ درصد باقیمانده در شیرهای پاستوریزه باعث می‌شود که بعد از چند روز نگهداری در یخچال، شیر به اصطلاح بریده و ترش شود. به همین دلیل فرایند استریل مطرح می‌شود که در آن شیر، حرارت غیرمعمول ۱۴۵ درجه را به‌مدت دو ثانیه تحمل می‌کند. بعد از استریل، هیچ میکروبی زنده نمی‌ماند؛ بنابراین دلیل اصلی ماندگاری بالای چنین محصولاتی، البته تا قبل از باز شدن درب آنها، فرایند استریل است.