به گزارش خبرنگار ایانا، در چهارمین جشنواره معرفی برترین برندهای صنعت غذا به انتخاب مردم که در محل انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور برگزار شد نامداران و تلاشگران عرصه صنعت غذا که با اخذ آرای مردمی از سال گذشته تا اوایل تابستان سال جاری رأی گرفته بودند، معرفی و تندیس و لوح یادبود دریافت کردند.

در این آیین، صاحب‌نظران و مدیران صنعت غذا و جهاد کشاورزی به ایراد سخنرانی پرداخته و مشکلات خود را با مسئولان مربوطه در میان گذاشتند. شاید یکی از بزرگ‌ترین مشکلات آنها نحوه ارتباط با بازارهای بین‌المللی و اتصال ایران به سازمان تجارت جهانی باشد. زیرا عضویت در این سازمان، قوانین و مقررات مخصوص به خود را خواهد داشت که برای صادرکنندگان، به نوعی مزیت به‌شمار می‌رود.

در همین زمینه پدر صنعت غذا با انتقاد از کم‌ توجهی مسئولان به این صنعت، گفت: تنها صنعتی که می‌تواند به سازمان تجارت جهانی متصل شود، صنایع غذایی است.

شاهرخ ظهیری افزود: اما در سند راهبردی هفت صنعت از قبیل خودرو، سیمان، فولاد، نساجی و... دیده شده که متأسفانه جای خالی صنعت غذا در آن به شدت احساس می‌شود.

به گفته وی، در سال ۸۴ قانونی به تصویب رسید که در یکی از بندهای آن، فراورده‌های خام دامی را تعریف کرده است. به عبارتی تمام فراورده خام، مولدی است که در زمان حیات دام از آن به دست می‌آید. در تبصره این قانون هم آمده در صورتی که این فراورده‌ها از طریق روش‌های صنعتی، تغییر شکل بدهد، دیگر مشمول این قانون نخواهد بود. یعنی سازمان دامپزشکی تنها تا حمل مواد خام دامی به در کارخانه، وظیفه تأمین سلامت را دارد و پس از آن وزارت بهداشت، بر تولید نظارت می‌کند.

ظهیری خاطرنشان کرد: این در حالی است که اکنون سازمان دامپزشکی اصرار بر وجود مسئول دامپزشک درون کارخانه‌های صنایع تبدیلی دارد؛ این موارد یکی از گرفتاری‌های اساسی صنعت غذا است.

وی ادامه داد: از طرف دیگر، برای ارسال محموله‌ای مانند عسل از یک استان تا استان دیگر، باید مجوز سازمان دامپزشکی استان مبداء صادر شده و برای مقصد، پیامی در این زمین ارسال شود. حال بسیار پیش آمده که محموله به مقصد رسیده، اما اداره دامپزشکی آن شهرستان، از ورود آن اظهار بی‌اطلاعی کرده و محموله برگشت خورده است. چنین ناهماهنگی‌هایی، در مقابل پیشرفت صنعت غذا می‌ایستد.

ظهیری درباره بحث قیمت‌گذاری تصریح کرد: متأسفانه کارخانه‌های صنایع تبدیلی، محصولات کشاورزی را هر روز با یک قیمت خریداری می‌کنند، اما بعد از فراوری و بسته‌بندی آن، سازمان حمایت تولیدکننده و مصرف‌کننده برای آن نرخ تعیین می‌کند که در بیشتر موارد این نرخ‌گذاری به ضرر صنعت تمام می‌شود.

وی با بیان مشکلات صنعت غذا یادآور شد: با وجود چنین موانعی، چگونه می‌توان به تجارت جهانی پرداخت و با برندهای قدر دنیا رقابت کرد؟

ارزش برند ملی ایران ۱۵۹ میلیارد دلار

عضو شورای سازمان جهانی علایم تجاری نیز در ادامه این مراسم ضمن اشاره به مشکلات موجود برای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی، گفت: ترکیه و افغانستان که دو کشور همسایه شرقی و غربی ایران هستند، عضو دائم این سازمان محسوب می شوند، اما ایران تاکنون به عضویت ناظر بسنده کرده است.

عظیم فضلی‌پور با اشاره به اینکه ایران نتوانست از فرصت‌های به‌وجودآمده در بازارهای روس و ترک استفاده کند، افزود: به‌دلیل کوچک بودن فضای کاری تجار ایرانی، این مسائل برای آنها مزاحمت ایجاد می‌کند. در صورتی که وظیفه دولت، باز کردن عرصه فعالیت در بازارهای جهانی برای تجارت است.

وی خاطرنشان کرد: فهرستی با ۳۴ عنوان برای سرمایه‌گذاری در صنایع مختلف وجود دارد که توجه به آنها می‌تواند اتصال به سازمان تجارت جهانی را برای ایران هموار کند. جالب اینجاست که محصولات کشاورزی، رتبه نخست این فهرست را به خود اختصاص داده است، اما تاکنون در این راستا اقدام خاصی صورت نگرفته است.

عضو شورای سازمان جهانی علایم تجاری معتقد است: با این وجود، صنایع تبدیلی توانسته‌اند قدم‌های مؤثری در صادرات محصولات خود به بازارهای جهانی بردارند؛ به‌عنوان مثال، سال گذشته تنها ۳۶۰ میلیون دلار، سهم صادرات محصولات رب گوجه‌فرنگی بوده است، در حالی که این مبلغ برای خودرو از ۱۰۵ میلیون دلار تجاوز نکرد.

فضلی‌پور ادامه داد: طبق اعلام سازمان تجارت جهانی، رتبه ایران در حال حاضر ۱۳۰ برآورد می‌شود؛ در حالی که در سال ۹۲ این عدد ۱۵۲ بود، اما در آماری دیگر که کشورها را مانند برندها قیمت‌گذاری می‌کنند، ایران با ارزش ۱۵۹ میلیون دلار، رتبه ۴۶ دنیا را کسب کرده و آمریکا با ۱۹ هزار میلیارد دلار در ردیف نخست ایستاده است.

عدم شفافیت در مالیات، بحث ثبت جهانی برند، نبود قانون کپی‌رایت و رشد پایین اقتصادی از دیگر مواردی بود که وی به‌عنوان موانع اتصال به سازمان تجارت جهانی، مطرح کرد.