به گزارش گروه جامعه خبرگزاری میزان، عدم تشخیص فساد مواد غذایی به‌ ویژه فرآورده‌ های گوشتی در بسیاری از موارد به مسمومیت‌ های غذایی و موارد حاد حتی منجر به مرگ خواهد شد.

از این‌ رو، آگاهی از کیفیت مواد غذایی مورد مصرف و به‌ طور ویژه تشخیص فساد فرآورده‌ های گوشتی می‌تواند نقش بسزایی را در کاهش عوارض ناشی از مصرف فرآورده‌ های گوشتی فاسد داشته باشد. طی سالیان اخیر، استفاده از بسته‌ بندی‌ های هوشمند به‌ منظور ارزیابی شرایط نگهداری و کیفیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی مواد غذایی بسیار مورد توجه بوده است.

حامد گل محمدی قانع، مجری طرح ضمن توضیح فرایند فساد فراورده‌ های گوشتی، در رابطه با اهداف دنبال شده در طرح حاضر گفت: فرایند فساد فراورده‌ های گوشتی، اغلب با تولید ترکیبات نیتروژنی مانند آمینهای فرار (به‌ ویژه آمونیاک) و دیگر ترکیبات شیمیایی مانند انواعی از اسید ها، الکل‌ ها، استرها،کتو نها و آلد هید ها همراه است.

وی افزود: در این طرح یک نانوکامپوزیت شفاف زیستی حاوی نانوذرات نقره تولید شده که در برابر ترکیبات آزاد شده از گوشت فاسد واکنش نشان داده و تغییر رنگ می‌دهد.

گل محمدی قانع ادامه داد: استفاده از این نانو حسگر در بسته‌ بندی‌ های هوشمند موجب می‌شود فساد احتمالی فراورده‌ های گوشتی پیش از عرضه به بازار مشخص شود و محصولات با کیفیت بهتری به مصرف‌ کنندگان ارائه شود. همچنین عوارض و بیماری‌های ناشی از مصرف گوشت‌ های فاسد به‌ صورت قابل‌ توجهی کاهش یابد.

به گفته‌ گل محمدی قانع، در این طرح، نانوذرات پلاسمونی نقره درون یک بستر نانوسلولز باکتریایی تثبیت شده و از آن به‌ عنوان یک نانوحسگر جهت تشخیص بخار آمونیاک متصاعد شده از گوشت قرمز و ماهی طی فرایند فساد آنها استفاده شده است.

وی افزود: همچنین حضور ذرات در ابعاد نانو موجب شده بسته‌ بندی نهایی از خواص مکانیکی مطلوبی برخوردار باشد. همچنین با بهره‌گیری از فناوری نانو، امکان تولید لایه‌ های بسیار نازک، منعطف و شفاف فراهم آمده است.

این طرح توسط پژوهشگران ایرانی پژوهشکده تکنولوژی تولید جهاد دانشگاهی خوزستان و دانشگاه پلی تکنیک مونترال کشور کانادا بوده است. نتایج این طرح علاوه بر صنعت بسته‌ بندی فراورده‌ های گوشتی، در حوزه‌ی پزشکی نیز قابل استفاده خواهد بود.

این تحقیقات از تلاش‌های حامد گل محمدی قانع- (در حال حاضر) عضو هیأت علمی پژوهشگاه شیمی و مهندسی شیمی ایران-بنت‌الهدی حلی- دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه پلی تکنیک مونترال کانادا- و محققانی دیگر از این دانشگاه است.